"Cierpienie zaczyna się tam, gdzie miłość"-koniec

Tam napisałaś że w końcu nie...A szkoda,ja myślę,że Ty nic nie jesteś w stanie popsuć,szkoda że w Ciebie nie wierzą...

Beata -tak bedzie lepiej... Mi tez szkoda, bo moim zdaniem nie ukazalam jeszcze tego, co chcialam. Czytelinicy mieli poczuc prawdziwy, gorzki smak cierpienia, a nie jego podkorzkawa przerobke.
Mialam nawet pomysl, ale trudno, wykorzystam gdzie indziej. Dziekuje Ci za mile slowa. Kochana jestes:)

Kama -a tak "...bo radosc to tylko chwila, cierpienie to tylko chwila, maly ulamek wiecznosci. A reszta to moja mala, gorzka tajemnica". I wszystko jasne. Buziaki:)

Beata to nie jest tak, że nie wierze w ~DDM wręcz przeciwnie - kocham jej twórczość. Lecz lepiej, że w zakończeniu przejawia się nutka tajemnicy. I znów nasuwają mi się słowa piosenki "...Co będzie dalej zalezy od ciebie..."

Szanuję bardzo Twoją decyzję i wierzę, że skoro już jakiś pomysł zakiełkował w Twojej czarodziejskiej główce to w pełni wykorzystasz go w jakimś następnym,cudownym opowiadaniu,które oczywiście będę śledzić.Dzięki Twoim opowiadaniom zaglądam tu i tam nawet kilka razy dziennie,z nadzieją że jest nowa część,a gdy już jest to upajam się nią jak chwilą szczęścia-chwilą,która mija jak dotknięcie czrodziejskiej różdżki,Twojej różdżki...

Nie wiem już gdzie to przeczytałam "że mogłaby coś zepsuć",ale wszystkie same wiecie że ona nawet nie umiałaby nic zepsuć...

Taaaaaaaaaaaaaaaakkkkk!!!!<tarza sie po podłodze z radosci>zgadzam sie z wszystkimi poprzednimi wypowiedziami!Pisz,pisz,pisz dalej! Very Happy

Nie muszisz aż tak bardzo zmieniać ostatniego parta...;PHura!!!!<wiwaty, krzyki>moja kochana DDM!!!!!!!!!!No,dosyc tych pochwalek... :DPozdro! Całus.

Niestety nie bede dalej pisac...
Na innym dorum, wszyscy sie zgodzili, ze zepsulabym to opko...
Rezygnuje, choc naprawde zaluje, bo chcialam pokazac Wam duzo wiecej cierpienia, a nie "odrobinke bolu".
Ale jestescie dla mnie najwazniejsi, wiec nie moge byc egoistka. Zapominamy o wszystkim.
Koniec i kropka.
Pozdrawiam i dziekuje za odpowiedzi.

a ja jestem za tym, żeby to co zakończone, zostawić zakończonym...
jakos nie uważam, że opowiadania przywrócone do "życia"* są w dalszym ciągu tak emocjonujące, jak przed reaktywacją...
po prostu sądzę, że takie zakończenie jest idealne i nic nie powinno go już niepokoić :]

*nie uważam, że opowiadania po zakończeniu "umierają"
wrecz przeciwnie...czasem stają się legendą i ich egzystencja jest barwniejsza ;)

zgadzam się całkowicie z shirą! pozdrawiam...