Z pamiętnika dziecka. - jednopartówka.

Never rusza rytmicznie głową.
Rusza...
Rusza...
Aż wymyśliła.

Tak ta jednoczęściówka była, jak najbardziej inna.
Lecz czy to ,że inna, oznacza , że ładna?
Godna podziwu i rzucająca do stóp?

Wiesz , dla mnie bła dziwna.
Miała to coś, ale nie jestem do końca przekonana.
Owszem była ładna i poprawnie napisana..
Ale..

No włąsnie w mojej głowie krąży to A L E !

Odchodze w cień..

Never.

Asulla, albo Aniołku:)
Na początku dziękuję za dedykację Smile

Co do opowiadania to od samego początku mnie zastanowiło. 16 lat i sposób wyrażania myśli... Ale szybko zrozumiałam:) Opowiadanie naprawdę bardzo poruszające i Gustav na zakończenia to tak chyba przyjemna odmniana...^^

Buziaczki:*
KC:*

Szczena mi opadła jak przeczytałam "Gustav" Very Happy

Dziwne... bardzo dziwne... właściwie nic nie amm do powiedzenia na jego temat... nic i to mnie dziwi... jakos tak pusto mam w glowie... może tylko kolata sie tam myśl, że podobało mi się zakonczenie, kiedy poszedł oglądac telewizję? Ale to bez znaczenia... nie lubię tej pustki...
A może...
Nie wiem...

Ale jakie było przesłanie tej jednoczęściówki?
Napisałaś ją tylko dlatego, żeby wtrącić Gustava w rolę ojca - drania?
I to zakończenie... wcale mi się nie podobało...
Zepsuło tą aurę jaką tworzyłaś przez całe opowiadanie
Żal matki, jej nerwy... okej, to było bardzo realistyczne, ale przez tą końcówkę, taką dziwną, zbiłaś mnie z tropu.
Nie wiem o czym to było...