Tokio Hotel w Polsce - ODCINEK 10

hmmm, a jak się to robi? (te zmiany tytułu postu) Sad

Bo chyba nie umiem

jak wchodzisz w temat to przy 1 poście daj "zmień" a potem "wyślij" Very Happy

Fajne opko:) Mam nadzieję że jeszcze dzisiaj dasz kolejną część! Czekam z niecierpliwością Very Happy

Zdecydowanie AŻ jeden koncert ;P A opko świetne, jedno z moich ulubionych. Ciekawe, co będzie dalej... ;>
Pozdrawiam Wink

Extra opo...
Ciekawie sie zapowiada...Czekam na nastepna czesc Razz

Hmm, następna część jeszcze się tworzy Wink

niech sie szybciej tworzy bo ja tu zdycham z nudów Very Happy

jestem spragniona dobrej literatury...

3.
Tymczasem w Polsce trwały gorączkowe przygotowania.
Ada odłożyła książkę do niemieckiego. Rzuciła jeszcze okiem na tabelkę przypadków i wyjęła z szafy swój najlepszy strój.
Szła na casting.
Ale nie jakiś zwykły, jak na przykład do reklamy Cilit Bang. Wybierała się na casting na… tłumacza Tokio Hotel. Firma Magic Records uznała, że dobre wrażenie na mediach i potencjalnych sponsorach wywrze dwóch, albo trzech nastolatków (mniej więcej w wieku członków zespołu), którzy będą na tyle wykształceni, żeby mówić perfekcyjnie zarówno po polsku jak i po niemiecku.
Ada dobrze wiedziała po co tam idzie. Po pierwsze chciała się sprawdzić. Po drugie chciała w jakiś sposób zaistnieć w „wielkim świecie”. Po trzecie szczerze nienawidziła Tokio Hotel i chciała mieć sposobność utrudnić im życie.

***

- Bill! – krzyknął rozwścieczony Tom, wlokąc walizkę swoją i brata. – Co ty tam robisz?
Bill stał przy kiosku przed lotniskiem i już od kilku minut wpatrywał się w wystawę.
- Co ty robisz tak długo? – powtórzył Tom, podchodząc bliżej.
- Zastanawiam się którą gazetę kupić – odrzekł Bill, nie zważając na wściekły ton swojego klona.
- Po co ci?
- No na czas lotu, będzie mi się nudzić.
- Jeeeny, to kup byle jaką, wybredzasz jak baba…
- Zastanawiam się, która pisze artykuły najbardziej zbliżone do prawdziwych informacji…
- A kogo to obchodzi? – zdenerwował się Tom.
- Na przykład nas… Tylko spójrz – powiedział Bill i wskazał ręką na stos czasopism.
Na wszystkich okładkach uśmiechały się dwie dość ładne dziewczyny i jeden chłopak. Wyglądali na szesnaście lat.
- No i? Dwie dziewczyny? Nie widziałeś nigdy dziewczyn? – zdziwił się Tom.
- No ja, ślepy jesteś? Czytać nie umiesz? – zirytował się Bill i podetknął bratu gazetę pod nos.
- „Ada, Gośka i Mariusz tłumaczami członków zespołu Tokio Hotel” – przeczytał na głos. – No nieźle… Ale wyglądają na fajnych… - jego wzrok zatrzymał się dłużej na Gośce.
- Tylko o tym nie myśl – powiedział Bill ostrzegawczym tonem i kupił po jednym egzemplarzu wszystkich pism młodzieżowych.

***

- Ada, do jasnej …. , zaraz przylecą, a ty jeszcze niegotowa! – wrzeszczał organizator o wdzięcznym imieniu Alfred.
- Juuż… - warknęła Ada, wciągając obcisłe jeansy, które dała jej stylistka.
Wstyd się jej było przyznać, ale… nie mogła się dopiąć. Wprawdzie nie była gruba, miała nawet małą niedowagę, ale i tak było to za dużo.
- Boże, jakie życie muszą mieć te gwiazdy… Mieć tak na co dzień… - mruczała, wciągając brzuch do tego stopnia, że miała wrażenie, że pępek jej widać na plecach.
- ADA! – ryknął Alfred.
- Juuż! – krzyknęła Ada i szybkim ruchem zapięła zamek. Za szybkim. Cały ten skomplikowany mechanizm się rozpruł, a guzik odpadł z głośnym trzaskiem.
- Te markowe ciuchy – warknęła Ada i otworzyła szafę.
Szafa była prawie pusta. Jedynymi rzeczami była para butów rozmiar „Kajak” oraz…
- Różowa mini? – wzdrygnęła się Ada.

***

Na lotnisku było tak tłoczno, że Bill nie miał pojęcia jak pilot zdoła wylądować. Wiadomość o godzinie ich przylotu musiała chyba być już w obiegu, bo na miejscu stał już oszalały tysięczny tłum.
- ROZSUNĄĆ SIĘ, ROZSUNĄĆ SIĘ! – darł się ochroniarz przez megafon, bezskutecznie starając się przekrzyczeć wrzawę. – NO PRZECIEŻ NIE MOŻECIE STAĆ NA PASIE LĄDOWANIA… - dodał zdesperowanym tonem.
Tłum odsunął się parę metrów.
- Boże, wyrzucą mnie z pracy, na dodatek oni to wszystko filmują… - jęknął ochroniarz, patrząc na rozstawione stacje telewizyjne z całego kraju. – Będą mieć dowody… O ja biedny, mam żonę i dwójkę dzieci do utrzymania…
Bill pomachał fanom z okna, a samolot przystąpił do lądowania. Ryk samolotu ledwo było słychać, bo fani dawali z siebie wszystko.
- Uwaga… JUŻ SĄĄĄĄĄ… - krzyknął Alfred, a trójka tłumaczy została wypchnięta siłą na pierwszy plan, aby powitać zespół.
CDN.

o matko... polska dzicz rulezz, co nie?? Very Happy

ja nie mogłabym byc tłumaczem, bo mimo ze sie ucze niemca od 8 lat to JESTEM Z TEGO TOTALNA NOGA!!

Heh niezla czesc :p
Yyyy czyzby ona zalozyla ta rozowa mini? :/
Ehhh ... hehehe
Kiss for you Całus.

Mia napisał:

o matko... polska dzicz rulezz, co nie?? :D

taa mia...totalnie idealne podsumowanie :P

no spoko...wszystko bosko :D
co mam mówić?!
fajne i tyle
buzi :*

to i tak lekko, ja bym wziela ze sobą wiatrówke i powystrzelała wszystkich co mi na drodze do TH staną Very Happy

hehe Mia popieram. Gdyby u nas zrobili taki konkurs popadla bym w depresje:P Fajan częsc:P dodawaj je częsciej! Wink

Łiiiiii, Polska rządzi, a co! Nie, no opko świetne ;D Pozdro ;*

prose tylko nie różowqa mini!!!! opo wporzo czekam na dalsze części...