Obiecuję... **::Jednopartówka::**

Do piosenki Simple Plan - Untitled
----------------------------------------------
Tom usiadł spokojnie na fotelu, koło kominka. Nogi oparł o stolik i poczekał, aż zjawi się brat.
...5 minut... jeszcze nie przyszedł.
...10 minut... wciąż się nie pojawił.
...15, 20, 30, godzina.
- Jasna cholera - bliźniak wstał i ze zdenerwowaniem popatrzył w gwiazdy. Lecący samolot i święcący jasno księżyc sprawiły, że łzy napłynęły do jego oczu. Usadowił się na parapecie i zaczął nucić piosenkę Simple Plan - Untitled. Zamknął oczy i poddał sie emocjom. Śpiewał głośno, zapominając o całym świecie. Nagle ktoś trzasnął drzwiami.
- Tom...? - czarnowłosy chłopak wszedł powoli do pokoju.
Dredziarz otworzył oczy, a łzy pociekły po jego zaróżowionych policzkach.
- Ja... - odpowiedział i sprawnie zeskoczył z parapetu.
Światła były wyłączone. W całym apartamencie trwała ciemność.
- Czemu tak późno? - zapytał Tom. Był wściekły na brata. Czekał na niego tak długo...
- No bo ja... - lider zespołu zająkał się - ja zapomniałem. - Przyznał się wreszcie i ze spuszczoną głową usiadł na jednym z foteli ze skórzanym obiciem. Noc, choć ciemna, rozświetlała pewien kawałek pokoju. Tom widział smutną minę brata. Postanowił nic już nie mówic o spóźnieniu.
- O czym chcesz ze mną porozmawiać? - zapytał niepewnie Bill po chwili milecznia.
Tom zawahał się chwilę, ale jednak postanowił to powiedzieć. Usiadł na przeciwko brata i popatrzył na niego pustym wzrokiem.
- O Tobie - odparł wreszcie.
Znowu cisza. Bill czekał na dalszy ciąg wypowiedzi chłopaka, który z kolei czekał, aż czarny to skomentował. W końcu Tom westchnął głośno i zaczął mówić dalej.
- Wiesz, że muzyka jest dla nas bardzo ważna...
- Wiem.
- A ty się zmieniasz.
- Słucham? - zapytał Bill, jakby nie dosłyszał wypowiedzi brata.
- Zmieniasz się - powtórzył Tom i spuścił głowę. - I to nie tylko zewnętrznie.
- Posłuchaj mnie braciszku... jestem tym samym człowiekiem, którym byłem. - Te słowa, wypowiedziane czułym tonem wypłynęły z ust Billa.
- Tracimy fanów... - wyjąkał Tom, a lider usłyszał cichy szloch. - Chcę dalej grać, ale podobno fani nie chcą widzieć w Tobie tych ciągłych zmian. A ty dalej się zmieniasz. I tutaj chodzi mi o Twoje włosy, to jak sie malujesz... i te pasemka. Po co ty to robisz? - zapytał w końcu.
- Bo to lubię. Lubię się zmieniać. - Odpowiedział Bill.
- A fani? Nie liczą się dla Ciebie?
- Są jednymi z najważniejszych ludzi w moim życiu.
- To przestań już! - Starszy Kaulitz wrzasnął i wstał szybko. Przeszedł na koniec pokoju i usiadł pod ścianą.
- Tom, nie akceptujesz mnie takiego jakim jestem? - Bill zapytał go, nerwowo kręcąc swoim czarnym pierścionkiem.
- Oczywiście, że akceptuję, ale... Bill zrozum! Muzyka, fani, sława... tego zawsze chcieliśmy! Ale już dosyć zwracania na siebie uwagi. Nie musisz się zmieniać. Wszyscy kochają Cię takiego jakim jesteś. Rozumiesz to?
Tomowi odpowiedziała cisza. Po chwili poczuł, że ktoś siada koło niego.
- Rozumiem... Od fanów, ważniejszy jesteś ty. Więc co ty myślisz o moich zmianach? - zapytał Bill cicho, nie patrząc na brata, lecz w głąb ciemnego pokoju.
- Chciałabym... żebyś został taki jaki jesteś... - mruknął Tom.
- Zostanę taki jaki jestem. Nic się już nie zmieni. - Obiecał bratu Bill i przytulili się do siebie.
Chwilę później oboje wstali i ruszyli do wyjścia. Dosyć siedzenia w ciemnościach.
- Stój - Tom zatrzymał brata, gdy miał juz otwierać drzwi.
- Co? - zapytał Bill ze zdziwieniem.
- Miłość... pokój...
- I braterstwo - dokończył za brata czarny, po czym uścisnęli sobie dłonie i wyszli do jasnego pomieszczenia.
----------------------------------------------

Tak wiem, to też nie jest idealne... ale chcę napisać coś przejmującego... coś co bardzo się spodoba... muszę jeszcze popracować, wiem, ale mam nadzieję, że docenicie tą jednopartówkę.

Hm... temat dość oryginalny(choć chyba już o czymś takim napisał). Ładnie napisane, nie widzę jakotakich błędów, na czasie(chodzi mi o ciągłe zmiany Billa). Podoba mi się. Muuuua;*

Podobalo mi sie. Bardziej od twojej drugiej jednopartowki, chociaz tez bylo malo uczuc. Czekam na kolejne opa Razz

No to zaczynamy Very Happy

Tak, jak poprzednio. Za mało opisów. Rozwijaj zdania, pozwól nam widzieć to wszystko, patrzeć na bohaterów z boku!

Zwroty grzecznościowe Smile

Już nie tak często, ale czasami się potykasz Smile

Liczebniki... "pięć minut", "dziesięć minut" i tak dalej.

Widzę, że z interpunkcją u Ciebie coraz lepiej Smile

Ale nada za dużo wielokropków Cool

Cytat:

Bill czekał na dalszy ciąg wypowiedzi chłopaka, który z kolei czekał, aż czarny to skomentował.

Nie sądzisz, że Bill czekał na dalszy ciąg wypowiedzi chłopaka. Ten natomiast oczekiwał na odpowiedź lepiej brzmi? Oczywiście to i tak nie jest w 100% poprawnie skonstruowane, ale moim zdaniem, ciutkę lepiej Smile

Cytat:

- Słucham? - zapytał Bill, jakby nie dosłyszał wypowiedzi brata.

To też bym zmieniła, na np.:
- Słucham? - zapytał Bill, jakby nie dosłyszał słów brata.

Cytat:

Te słowa, wypowiedziane czułym tonem wypłynęły z ust Billa.

Przecinek przed "wypłynęły"

Więcej wypisywać mi się nie chce... To wina wielkiego upału i duchoty Smile

Opowiadanie trochę lepsze, niż poprzednie. Jednak nadal nie jest idealnie.
Pamiętaj o opisach. Opisz nam, co czują. Opisuj każdy gest, jeśli trzeba. Wycieranie łez, podparcie głowy... Pozwól nam patrzeć na bohaterów, przenieść się w fikcyjny świat.
Pisz dużo. Dojdziesz do wprawy. Tylko wielcy mistrzowie od samego początku piszą zachwycająco.
Pamiętaj: Jeśli będziesz ćwiczyć, możesz pokonać nawet ~ddm, która jest, jak dla mnie, mistrzem opisów. Uwielbiam jej porównania, styl.
Czytaj dużo. To też pomaga x)

Buziaczki,

Unti Smile

Ps. Jedna z moich ulubionych piosenek Smile

Mogłabyś tylko dawać linki do nich (np. na youtube), nie każdy może ją mieć w posiadaniu Very Happy

Jest urocze Smile

Takie lekkie, dobrze się czyta. Nie jest idealne, ale przecież podobno ideały nie istnieją Wink

Mi się podoba Very Happy

Tym bardziej, że nie jest o miłości między dziewczyną a chłopakiem (opisaną w jakikolwiek sposób).
I dodatkowy plus za piosenkę Very Happy

Kocham ją