Opętana Samotnością. [ The end. ]

Ja chcę takiego faceta! ;D

Nie no opko jest super ale zastanawia mnie kim ta dziewczyna jest dla niego?Przecież on nie może sobie tak po prostu jej rozkazywać...i zastanawia mnie to że jeśli o by ją wyrzucił na ulicę jak już to było wspominane kilka razy to co ona rodziny nie ma?Chyba że to jej jakiś ojczym który ją gwałci a ona o tym nie wie?Mam nadzieję że wszystko się wyjaśni...pisz dalej bo jestem niecierpliwa ale na tak wspaniałe opko mogę jeszcze zaczekać Smile

Kiedy nowa część? Sad

Moje najdroższe czytelniczki...
Wiem, że następna część miała ukazać się już bardzo dawno temu,
ale ogrom obowiązków i rzeczy do zrobienia przytłoczył mnie całkowicie.
Dlatego proszę was, uzbrójcie się w cierpliwość.
Następną część powinna dodać najpóźniej 18 lutego / choć przyznam, że chciałabym zrobić wam niespodziankę na walentynki i właśnie 14 lutego ją opublikować /.

Jeszcze raz przepraszam i pozdrawiam.
Never.

Zasadniczo opowiadanie jest naprawdę bardzo dobre. Samo nakreślenie postaci było doskonałym pomysłem, a w dodatku udało się to naprawdę świetnie przeprowadzić. Było jednak kilka drobnych błędów, czasem literówki, ale nawet i ortograficzne np. w części pierwszej mężczyzna mówi "Masz zrobić, co ci karzę", a powinno być "każę", bo tu chodzi o czasownik "kazać", a nie "karać". "Karzę" byłoby prawidłowe w znaczeniu "wymierzam karę".
Ale jedyna rzecz, która naprawdę mi zgrzytnęła to fakt, że ballada "Z nim będziesz szczęśliwsza" określona jest mianem piosenki. To mój ukochany wiersz Stachury i nie lubię, kiedy kojarzony jest wyłącznie z utworkiem SDM. Nawiasem mówiąc, polecam i inne wiersze Stachury, bo są przepiękne.
Poza tym jednak opowiadanie uważam za warte czytania i sama jestem ciekawa końca. Zastanawiam się tylko... czy to ta sama Nevermind, którą kiedyś poznałam? Bo jeśli tak, to cieszę się, że wróciłaś do pisania. Zawsze warto.
r.

o.

Oh... nie wiem co mam powiezieć! Nie sądziłam, że tym facetem będzie Kaulitz! Zaskoczyłaś mnie bardzo pozywtwnie, kochanie Wink

. Po tym coraz bardziej chce mieć takiego faceta, zwłaszcza, jeżli na nazwisko bedzie mieć K. Wink

;***

Never, to opowiadanie było dla mnie idealne, na prawdę. Było. Jak tylko doszłam do fragmentu 'własność Kaulitz', to od razu przestałam skupiac się na tym, co napisałas. Nie cierpię opowiadań z bliźniakami, ghrrr. Wystarczy, że to forum jest o nich, po co jeszcze psuć takie cudowne opowiadanie? Poza tym ani Bill, ani Tom nie jest typem faceta jak bohater tego opowiadania. To raczej chuderlaki, łazjy, a silni, męscy i w ogóle och i ach mężczyźni. No nic, zobaczymy jak dalej rozwinie się sytuacja. Ale już nie będę wyczekiwała na nowa część z takim entuzjazmem.

Droga aŚ. Już w pierwszych częściach dokładnie dałam do zrozumienia, że tym facetem będzie któryś z bliźniaków. Poza tym nie uważasz , że skoro to opowiadanie { nierealne , fikcja }, muszę trzymać się tego, iż Bill - jest chudy, wysoki, 'niemęski', czasami ubiera się jak emo... A Tom - flirciarz , podrywacz eta.? To mój wytwór wyobraźni... Nie każdemu musi się podobać.

Nevermind...
Kochana...
Nie wiem co powiedzieć.
Siedzę sama przed komputerem w sali informatycznej. W tle leci piosenka Marii Peszek "Czarny worek" (niestety nie mogłam włączyć tego, co słuchałaś bo w szkole nie mają flash playera). I wiesz co?
Jest mi tak cholernie przykro. Pusto jest mi.
Nie chcę, żeby to był koniec.
Chciałabym się nauczyć tego opowiadania, Twych słów na pamięć, niczym wiersza.

Czuję się związana z tym opowiadaniem. Bardzo.
W momencie, gdy czytałam o tym rzemyku łzy płynęły mi z oczu (jak dobrze, że nikogo w tej sali nie ma).
Chciałabym móc należeć do Niego, tak jak ona. Dokładnie w ten sposób. Kocham Go. I nie tylko dlatego, że wiem iż to Tom. Wiedziałam wcześniej, ale to niczego nie zmienia. Tom nie jest pewnie taki w rzeczywistości, jak jest tutaj. To fikcja, jak sama powiedziałaś. Ideały nie istnieją. A jednak... A jednak Go kocham. Toma Kaulitz i z takim charakterem.
Opowiadanie? Boskie, wspaniałe, cudowne... Mam dalej wymieniać? Wiesz, że brakuje mi słów, by to opisać.
Ciebie nie da się ocenić. Ja tego nie mogę. Czuję się teraz nikim.
Będę wyczekiwała tej ostatniej części, mimo, że tak nie chcę by była ostatnia. Nie chcę Never...
Nevermind...
Kocham Twoją Twórczość. Sznauję Cię i podziwiam.

Mała sugestia do aŚ.
Moja droga... Jesteś tu moderatorem, a nie wiesz, że jest to forum o Tokio Hotel? To podnieś główkę i popatrz. Widzisz? "Forum Fanów Tokio Hotel". I nie mów, że wystarczy, że Forum jest o nich. Forum było, jest i będzie o nich. Opowiadania również, czy Ci się to podoba, czy nie. Nie podoba Ci się? Nikt tu nikogo na siłę nie trzyma.
I nie uważam, iż fakt, że główny bohater to Kaulitz psuje opowiadanie. Wręcz przeciwnie. Nadaje mu emocji i uroku, jeszcze większego niż dotychczas.
Tyle.

Kochana Never.
Cóż mogę powiedzieć? Czekam na ostatnią częśc. Niecierpliwie, ze strachem, ale i radością. Nie rozpisałam się za bardzo? Przepraszam...

Trzymaj się ciepło. Całus.

Edit:
Z nieukrywaną radością powiem, że mój tysięczny post napisałam właśnie tutaj, w komentarzu do Twojego opowiadania. Dziękuję.

o.

Nienawidzę Cię Never...
Jak mogłaś?
Dla mnie nie ma tej części...
Nie ma jej.
Po prostu nie istnieje. Wcale jej nie napisałaś, a ja nie przeczytałam.
Tak będzie lepiej...
Przepraszam.
Napiszę coś, gdy ochłonę. Wybacz.

Oh, Never...
Czemu o już koniec? Tak badzi przywiązałam się do ej dziewczyny, do Kaulitz'a, do całeo opowiadania. A ono musiało się skończyć. Szkoda.
Ale było cudowne. Dziękuję.
;****

Czemu już koniec? Szkoda... ale było piękne... Naprawdę piękne...

Ciekawe zakończenie, trzeba Ci to przyznać Smile