Story of sure love ***5/zawias***

Zmieniłam trochę tytuł opa, bo trochę mi nie pasił Razz

3 część dodam w weekend, bo nie mam czasu ani weny...
Pryczka - hmm... zapomniałam o tym wspomnieć, ale Ania jest z natury nieśmiała więc wypowiada się tak mało namiętnie. A zresztą - poczytasz, zobaczysz Wink

Z chęcia poczytam, i sie jeszcze mocniej do tego opka przekonam Smile

Pozdrowionka:*

Nio, więc daję kolejną część. Dawno nie dawałam więc postaram się również dodać w sobotę i w niedzielę, bo w tygodniu nie mam zbyt dużo czasu.
Miłego czytanka Smile

Ania słyszała jakieś szuranie i zapinanie plecaków. Przetarła oczy i spojrzała. Przestraszyła się, gdy zobaczyła taki wielki namiot, ale później sobie o wszystkim przypomniała. Spojrzała na zegarek.
-Ludu! Przecież dopiero jest czwarta nad ranem! –krzyknęła oburzona.
-No tak, my zawsze tak wyjeżdżamy, bo potem rzucają się na nas rządne krwi fanki. A poza tym, chyba nie chcesz spotkać swoich kumpli? –uśmiechnął się Tom.
-Ach, no tak. Macie rację. No… To ja też chyba już wstanę.
-Nie musisz, przecież ty masz wszystko spakowane.
-Tak, ale muszę się jeszcze przebrać… A gdzie jest Iga?
-Jaka… Aaa… Ta twoja koleżanka o ognistym kolorze włosów? Właśnie wsuwa nam wszystkie kanapki. –powiedział z wyrzutem Tom, a Anka się zaśmiała.
-To ja do niej pójdę i przy okazji też coś zjem –puściła oczko dziewczyna.
-O! Tu jesteś Andzia! Spałaś jak zabita… Masz, Ci kolesie to jednak są fajni. Gustav oddał nam swoje kanapki! –uśmiechnęła się Iga, po czym dała koleżance kanapkę.
-Taa… Dziwnym trafem, Gustav dał wam MOJE kanapki. –mruknął Tom i poszedł do samochodu.
-A jego co ugryzło?
-Niewiem. –powiedziała Anka i posmutniała.
-Czemu jesteś smutna?
-No… Bo… Nieważne.
-No mi chyba możesz powiedzieć.
-A czy tobie to nie wydaje się jasne? Spotkałam Tokio Hotel, spełniły się moje marzenia. Ale jutro już oni o mnie zapomną, a ja będę w domu. Poza tym, co będzie, jeśli spotkam się z Konradem, albo z Kacprem?
-Kacper nic Ci nie zrobił. Gorzej z Konradem… Nie wiem… Wyjaśnicie to sobie.
-Taa… Wyjaśnimy.
-Dziewczyny gotowe? –zapytał Gustav.
-Eee… Nie bardzo… -powiedziała Iga i spojrzała na przyjaciółkę.
-Chwilka! Ja się tylko ubiorę! –odparła Anka i wypędziła Gustava, po czym zaczęła się przebierać. Po kilku minutach była już gotowa i siedziała w samochodzie obok Igi, Toma i Billa. Wszyscy byli senni więc zbytnio nie rozmawiali. Tylko zadawali czasami pytania takie jak: ,,która godzina?” czy ,,gdzie jesteśmy?”. Po dwóch godzinach byli pod domem Anki i Igi, ale było zdecydowanie za wcześnie.
-No pięknie! 7 rano! I co teraz zrobimy? –powiedziała Anka.
-Hmm… Niewiem. Poszlajamy się po mieście, tak gdzieś do 10.00, a potem pójdziemy do domu.
-No… Chyba nie mamy innego wyjścia.
-No to cześć! –odezwały się dziewczyny w kierunku chłopaków.
-Zaczekajcie! –wyleciał Tom. –za niedługo mamy koncert w Warszawie. Proszę, to bilety. Przyjedźcie.
-Och, dziękujemy! Oczywiście, że przyjedziemy! –wykrzyknęła Ania i nie wiedząc co robi dała buziaka Tomowi. Chłopak się zaczerwienił i wsiadł do samochodu.
Dziewczyny pomachały i po chwili skierowały się na miasto.
-To gdzie idziemy? –zapytała Ruda.
-Przed siebie. –odpowiedziała smutno Ania.
***
O godzinie 10.00 dziewczyny zwróciły się w stronę domów. Ania zapukała do drzwi. Usłyszała krótkie ,,proszę” i weszła.
-Cześć mamo! Już wróciłam! –przytuliła się dziewczyna do swojej matki. Jej oczy uroniły jedną łzę, która kapnęła na koszulkę rodzicielki.
Gdy przywitała się z ojcem i młodszą siostrą Patrycją, zamknęła się w swoim pokoju. Popatrzyła na bilet podarowany przez Toma. Spojrzała na datę.
-17 lipca… Zaraz, zaraz przecież to za 2 tygodnie! –krzyknęła dziewczyna. –Mamo! Mamo!
-Co jest, Aniu?
-Popatrz, na tym koncercie rozdawali darmowe bilety, tym co brali udział w tych takich festynowych zabawach na koncert Tokio Hotel!
-No i?
-No i ja z Igą dostałyśmy po jednym! Mogę tam z nią pojechać?
-Ale gdzie, kiedy?
-W Warszawie, 17 lipca.
-No, a kto Cię tam zawiezie?
-Mamo, to niedaleko! Pojedziemy busem, zatrzymamy się w jakimś hotelu!
-A… A rodzice Igi? Czy oni się zgodzili?
-Jeszcze nie, ale na pewno się zgodzą!
-No dobrze, możesz tam pojechać, ale jeśli rodzice Igi naprawdę się zgodzą. I muszę oczywiście jeszcze z nimi uwzględnić parę spraw.
-Dobrze! Dziękuję Ci mamusiu! –powiedziała Anka i pocałowała matkę w policzek, poczym pobiegła do pokoju i wysłała Idze sms-a.

Trochę to nudne, ale myślę, że niedługo się rozkręci i stanie się ciekawsze.
~~KoMeNt Smile

~~

Pierwsza ! Very Happy

Dosc oryginalny pomysl. Czekam na rozwoj wydarzen.

Super... i coraz lepiej Smile

Fajnie piszesz... miło mi sie czyta Smile

Hmmm...Adziu no ja cie poproscu uwielbiam i te twoje orginalne pomysły;*
Orginelszyns rządzi:P
Pozdro;*

Opo jest całkiem fajne, chociaż brakuje mi tu trochę uczuć. Trochę mnie zdziwiło to, że Anka tak lekko przeżyła gwałt. Nie wiadomo kto, co czuje i w ogóle o co kaman z atmosferą, czy Tom się cieszy, że poznał dziewczyny, czy jest smutny wesoły, czy się czymś przejął, tak samo z Igą. Pomyśl o tym Wink

i nie pomyśl przypadkiem po przeczytaniu mojej wypowiedzi, że mi się opo nie podoba Wink

partyzantka - o ile się nie mylę to była próba gwałtu, a nie gwałt.
A co do opka to fajne. Czekam na rozwój zdarzeń! Muuuuuua;*

O bosh!!! Jak ja to opo zaniedbałam xD Już o nim zapomniałam!
Wybaczcie... Czy chcecie, abym je dalej pisała?

Heh... Chyba nikt nie chce xD Ale wrazie czego daję następną część... Trochę przykrótka, ale poczułam, że powinnam coś wreszcie zacząć pisać i tak mnie jakoś naszło. Chociaż kompletnie nie wyszło xD
W każdym razie miłego czytania życzę Smile

Nadszedł dzień wyjazdu do Warszawy. Dziewczyny miały zatrzymać się tam w pewnym hotelu. Były bardzo szczęśliwe i szczegółowo omawiały jak mają się ubrać na koncert.
-Kurczę… Założyć dżinsy czy spódniczkę, jak uważasz? –lamentowała wciąż Anka.
-Hmm… Masz zgrabne nogi, włóż spódniczkę. Najlepiej tą dżinsową. Ja pozostanę przy spodniach –odrzekła Iga.
-Myślisz?
-A czy ja kiedykolwiek nie myślę?
-Ahhh… No tak, przepraszam. –odparła przepraszającym tonem Ania i wzięła dżinsową miniówkę. Dopasowała do tego obcisły, czarny T-shirt z logiem Tokio Hotel.
Kiedy dziewczęta były gotowe, usadowiły się z tyłu srebrnego samochodu, rodziców Igi.
-To pa, mamo, pa tato! –uścisnęła swoich rodziców Ania.
Samochód ruszył. Brunetka machała jeszcze swoim rodzicielom, póki nie zniknęli jej z oczu.
-Ahhh… Zapowiada się niezły weekend. –mrugnęła Ruda do swojej przyjaciółki.
-Taa… Niezły… -odpowiedziała Anka z uśmiechem.
Minęła godzina i dziewczyny były już pod hotelem. Chciały się już żegnać z rodzicami Igi, kiedy jednak jej tato uparł się, aby chociaż obejrzeć ich pokój. Kiedy uznał, że pokój odpowiada jego oczekiwaniom, a raczej oczekiwaniom dziewcząt, uścisnął córkę i wrócił do samochodu.
--No, to cała Warszawa nasza! –uśmiechnęła się Ruda i popatrzyła znacząco na przyjaciółkę. Obie zostawiły bagaże, zamknęły pokój i wybiegły jak szalone z hotelu.
Obchodziły wszystkie sklepy, jak to na każde, normalne kobiety przystało. Same nie zauważyły jak się stało, że dobiła już godzina koncertu.
-Szybko, bo się spóźnimy! –krzyknęła Ania nie trafiając w dziurkę od klucza.
-Może ja to zrobię? –zaproponowała Iga.
-Cii!!! –powiedziała Anka, szarpnęła klamką, po czym drzwi się otworzyły.
Dziewczyny wparowały, rozwalając zawartość bagaży po całym pokoju.
-Widziałaś moją spódniczkę?! GDZIE DO CHOLERY JASNEJ MOJA SPÓDNICZKA!
-Oddawaj moją bluzkę kretynko!
Takie kłótnie było słuchać w całym hotelu. W końcu, gdy dziewczyny odnalazły swoje części garderoby przeznaczone na koncert, ubrały się, wymalowały stwierdziły, że za 5 minut muszą być na miejscu.
-O cholercia jasna mać!
-Musimy się streszczać, bo nam nasze miejsca zajmą! A mamy przy samej scenie!
Dziewczyny prędko zamówiły taksówkę czekając na zewnątrz.
Gdy powóz nadjechał szybko do niego wsiadły.
I nagle pech.
Korek.
-Załamka! –westchnęła Anka.
-Nic dziwnego. Wszyscy śpieszą na ten koncert niemieckiego zespołu. –powiedział taksówkarz.
-Tak, my właśnie też. Ale to dla nas wielka szkoda, bo mamy miejsce przy samej scenie.
-Aha.
W końcu po pół godziny jechania, dziewczyny zapłaciły taksówkarzowi i ruszyły na salę, gdzie miał odbyć się koncert. Niestety nie było szans, żeby dopchać się na samą scenę.
-Przepraszam, czy to Anna K**** i Iga G******? –zapytał się jeden z ochroniarzy.
-Tak.
-Proszę za mną.
Dziewczyny spojrzały po sobie z minami lekkiego zdziwienia.
-Gitarzysta Tokio Hotel, powiedział, że gdybyście się spóźniły, mam was zaprowadzić tutaj.
Zaprowadził ich do samej garderoby Tokio Hotel! Siedziały akurat pod sceną.
-My to mamy szczęście, nawet wtedy gdy mamy pecha. –uśmiechnęła się Iga i wzięła chipsa leżącego na ławie.

K0m3nt0w4[ ;p

Hm... no rzeczywiście trochę krótkie, ale mam nadzieję, że kolejna będzie dłuższa. Jak ja bym chciała być w garderobie TH... marzenia sie spełniają, więc kto wie... Muuuuuuuuuuuuuua;*

Gość

Bardzo fajne opowiadanko... napewno będę śledziła ten temat... Pozdrawiam serdecznie

Okej... Po dłuższej przerwie, zamieszczam kolejną część.
Miłego czytania Wink

Zaczęły rozbrzmiewać pierwsze nuty ,,Schrei”. Dziewczyny bawiły się i skakały jak szalone w garderobie za sceną. Gdy koncert się skończył, chłopacy tak byli zmęczeni, że nie zauważyli dziewczyn. Bill wypił całą wodę znajdującą się na ławie, a pozostali członkowie zespołu poszli pochować swoje instrumenty. Bill zauważył Igę i Anię, dopiero wtedy kiedy rzucił pustą butelkę i niechcący trafił nią w Ankę.
-Aaau! Mógłbyś trochę uważać? Parę kroków od siebie masz kosz na śmieci! –zawyła po Niemiecku Ania.
Bill nieco się zdziwił widząc dwie dziewczyny w swojej garderobie.
-Przepraszam. Nie zauważyłem was. A tak a propos to co wy tu robicie? Zdaje mi się, że gdzieś was widziałem. Chyba na naszym koncercie… Ale co wy robicie TUTAJ?
-Ehh… Skleroza w tak młodym wieku? Byś się wstydził. –zaczęła tonem staruszki, Iga. –Nie no, żartuję. Hmm… Przynajmniej dobrze, że nas skądś pamiętasz. Graliście taki jakby koncert, niedaleko naszego miasta. Byłyśmy tam z naszymi kolegami. Wobec tej oto koleżanki – tu wskazała na Ankę – nastąpiła próba gwałtu, przez naszego kolegę. Wtedy ona natknęła się na twojego braciszka. Twój braciszek był tak gościnny, że pozwolił nam nocować w waszym ogromnym namiocie. Potem zawieźliście nas do domu, a Tom dał nam bilet na ten koncert. Lecz niestety spóźniłyśmy się, więc ochroniarz zaprowadził nas tutaj. Czaisz już nas?
-Ahh… To wy. No tak. Czaję. Tak… Rzeczywiście chyba mam sklerozę. Przecież Tom mówił coś o polkach, które zaprosił… -powiedział Bill i postukał się w czoło.
Później przyszła reszta zespołu. Gustav i Georg byli zaskoczeni tak samo jak Bill, ale Tom podszedł i uścisnął dziewczyny.
-Cześć! Myślałem, że już nie przyjdziecie.
-Ty chyba żartujesz! Jak mogłyśmy odmówić takiego zaproszenia! –uśmiechnęła się Anka.
-Podobał się wam koncert? –zapytał Gustav.
-Och, tak! Był zarąbisty! Niestety mogłyśmy oglądać tylko wasze seksowne tyłeczki –puściła oczko Iga, na co chłopacy zareagowali śmiechem.
Resztę dnia dziewczyny i chłopaki spędzali na rozmowie. Opowiadali o sobie, swoich wpadkach, szkole itd. Gdy nagle Ania spojrzała na zegarek i zorientowała się, że jest już trzecia w nocy!
-Ożesz kurde. Ale żeśmy się zasiedziały. No nic musimy już spadać. Gracie jeszcze jakieś koncerty w Polsce?
-No… Za niedługo mamy we Wrocławiu. Bylibyśmy mile zaszczyceni, gdybyście wpadły do naszej garderoby – uśmiechnął się Georg.
-Hmm… Chętnie. Ale jednak najpierw byśmy poskakały na widowni, bo już dosyć naoglądałyśmy się waszych tyłków. –powiedziała Iga.
-No to załatwione! –powiedział Bill.
Później dziewczyny wymieniły się z chłopakami numerami telefonów.
-To jak coś to jesteśmy w kontakcie! – pomachał Tom odjeżdżającym dziewczynom.
Ania i Iga odmachały Tokio Hotel i potem zniknęły w ciemności Warszawskich ulic.
Po niecałych pięciu minutach Ania dostała esemesa od Toma:
,,Kurczę. Dopiero co pojechałyście, a już nudy zawitały do naszej garderoby. Sad

”
Ania tylko się uśmiechnęła i odpisała:
,,Nie martwcie się. Widzimy się we Wrocławiu. Papa Całus.

”

K0m3n[!k ;p

Ja powiem w skrócie... fajne Wink

Proszę więcej

Zawieszam opo do końca wakacji.