*Niepewność*

Nie jestem kimś ważnym. Jestem TYLKO zwykłym człowiekiem. ZWYKŁYM.
Może ktoś mnie zrozumie, ktoś wyrzuci z siebie gniew. Ja wszystko zrozumię...

/NIEPEWNOŚĆ/

Bywa, że boisz się uczuć
I nie masz odwagi, by serce jej dać
Lecz miłość nauczy cię wkrótce
Jak kochać, darować, jak trwać…

Ciemna, głucha noc, bystry księżyc, lśniące gwiazdy i ja – wielki znak zapytania. Kroczę kamienną ścieżką dawnych wspomnień. Wijące ciernie giną pod stopami. Zapadam się, gubię w zawiłych korytarzach labiryntu melancholii. Jeśli odnajduję drogę, ta wiedzie mnie ku morzu smutku i współczucia dla samej siebie. Światełko życia gdzieś w oddali, ale nie starcza mi sił…
Na plaży, nad morzem smutku moja dusza znajduje spokój. Zasypiam tam zmęczona dumaniem o M O I C H nieszczęściach. Jakiś głos brzmiący zimno i pusto. Z daleka… Słyszę Twoje imię, ktoś woła…
Dochodzę do miejsca zwane „moją małą samotnią”. Do miejsca, gdzie łzy i rozpacz mają swoje źródło. Naciskam klamkę i pozwalam sercu odkryć wielką tajemnicę. Stare listy, letnie olśnienie, białe arkusze wciąż czekające na zapis…
Sięgam do szuflady po małą fotografię. Wycieram delikatnie, nie robiąc jej krzywdy. Poznaję ją… Dwie twarze, dwie splecione dłonie, dwie pary iskrzących się oczu, JEDNA miłość… To wszystko wyjaśnia… Próbuję powstrzymać łzy, lecz one mimowolnie spływają miękko odkrywając zagojone rany.
Ale ten głos coraz bliższy… Coraz mocniejszy. Jak fale łagodnie dotykają moich stóp, tak głos Twój i dłoń tuż, tuż. Wyciągasz do mnie swoje ramiona i miłość, i ciepło, jak pomost, po którym szczęśliwie docieram na ląd. Twój stłumiony oddech, Twoje ciche zapytanie: „Zatańczysz ze mną ten ostatni walc?”
Dopuściłeś by noc wtargnęła do środka. Zakryłeś moje powieki, sprawiłeś, że oślepłam… W powietrzu słychać znaną melodię. Nasze ciała łączą się w tańcu i zdają windować ponad ziemię. Wpatrzona w Twe niebiańskie oczy, drżącymi ustami wyśpiewuję słowa:

“Another you and me.
Another revolutionary heavently romance
Waitin’ for the last waltz

And so it seems
We won’t find the solution
Confusion leads the dance
We’re waitin’ for the last waltz…”

Nie pozwoliłeś mi dokończyć. Twoje usta dotknęły moich warg. Tak subtelnie, tak namiętnie… Obejmujesz mnie i wtedy czuję się bezgranicznie bezpieczna. Wiemy oboje, że nic nam nie może stać się tak długo, jak długo jesteśmy razem. Żadna fala nam nie zagrozi, wiatr nie wyrwie nas z krainy radości. Czy widzisz jaka jestem szczęśliwa?

Dużo uczucia w to włozyłaś , co lubię...
Odejscia , powroty , smutek , radość...
Podobało mi się...

Gość

Vivien bardzo mi się to podoba... naprawdę jest super. Pozdrawiam serdecznie

nierealna ale ładna Smile

prawie sie poryczałam ehhh Sad

śliczne poprostu...brakuje mi słów!! Sad

Vivien..
Chcę zauważyć, że w swoje jednoczęściówki wkładasz wiele serca, uczucia i to mi się podoba.
Masz talent.
Bardzo duży talent.
Wybacz, ale nic więcej nie mogę napisać.
Nie mogę, a raczej nie potrafię..
Podoba mi się
Całuję Całus.

Nicky- ty PRAWIE, a ja muszę okulary wycierać... cudne

Vivien....
Ach kochana!
ratujesz moja dusze, tak spragniona dotyku piekna.
Dziekuje Ci.
Juz dawno nie czytalam nic idelanego.
Nic.
We wszystkim cos udalo mi sie znalezc, ale Ty...
Przywracasz wiare w czlowieka.
Dziekuje.
Wybacz ten komentarz, ale taki mam dzien. Meczy mnie juz to przechodzenie przez monsun... xD
Kocham i caluje Całus.

Pozdrawiam.
~DDM

Cytat:

Dochodzę do miejsca zwane „moją małą samotnią”.

Zwanego.

Cytat:

Wycieram delikatnie, nie robiąc jej krzywdy.

Poetyckie... ale krzywdy nie można zrobić fotografii... Nie można...

Cytat:

Próbuję powstrzymać łzy, lecz one mimowolnie spływają miękko odkrywając zagojone rany.

Powinien być przecinek, bo nie wiadomo czy:
Spływają miękko czy Miękko odkrywając...
Właściwie można się domyślić, ale przecinek powinien być.

Vivien... Czas teraźniejszy. Zawsze bałam się takich opowiadań. Przeważnie pisze się w czasie przeszłym, a teraźniejszy i nawet przyszły, wzbudzają we mnie jakiś dziwny podziw dla autora... Chciałabym kiedyś napisać coś takiego... Ale nie potrafię. Ty poradziłaś sobie z tym znakomicie, choć niektóre słowa po prostu nie grały z całością... Były trudne momenty, które czyta się dwa, trzy razy... Ale to już jest poważna sztuka... Takich rzeczy nie można umieszczać na forum, pełnym różowych landrynek... ( choć oczywiście nie mówie, że tu są takie same - ale kilka jest... ) Nie pojmą... Powiedzą, że świetne, bo nazywasz się Vivien... Szufladkowanie... Podłe... Nie czytają, ale umieszczają swoje wypowiedzi... Ach...

Dziękuję.

Bardzo mi się podobało to opowiadanie. A czy fragmenty tekstu to nie jest przypadkiem "Last Waltz" The Rasmus? Bo pioseneczka jest super. Muuuuuuuua;*

Viv... Moja ty MAMUŚKO x)
Ja już to wcześniej czytałam i uważam, że jest świetne!
Tyle tu serca...
Tego mi było trzeba!
Wybacz, ale nie potrafię pisać komentarzy!
Wszystko co chciałam Ci powiedzieć na ten temat, juz wiesz!

Pozdrawiam.

Rattle.

Vivien napisał:

Ale ten głos coraz bliższy… Coraz mocniejszy. Jak fale łagodnie dotykają moich stóp, tak głos Twój i dłoń tuż, tuż.

Najbardziej podobał mi sie ten moment...
czemu?
poczułam lekkośc...uniesienie...
usmiechnęlam się i byłam gotowaoddać Ci jedną czwartą świata...
dlaczego tak mało? - pytam siebie...
bo resztę już rozdałam...

Romantyzm, delikatniutki erotyzmy i moc uczuc, a szczególnie miłości Smile

Pikne