Ciemny pokój...

Moje badziewie na śwaitło dzienne... Jeszcze was wszystkie nie znam, więc pozdrawaim na pewno durch_den_monsun Całus.

Było mroźne, grudniowe popołudnie. W bloku numer siedemnaście, na siódmym piętrze mieszkała orzechowooka blondyna - Gosia. Spędzała te mroźne dni we własnym domu, ponieważ trwało Boże Narodzenie. Siedziała jak zwykle na swoim łóżku, przykrytym czarną kołdrą. Trzymała w rękach dość duży krzyż z wizerunkiem ukrzyżowanego Jezusa Chrystusa. Patrzała na niego z pogardą i złem w oczach. Nie wadomo jak mogła widzieć cokolwiek, bo jej okna zasunięte były kruczoczarnymi zasłonami, a światło w pokoju zgaszone. Panowała tam grobowa cisza, tylko jej zgrzytanie zębów słychać było w pomieszczeniu, jakby znajdowało się tam coś na wizerunek echa. Wtem do jej pokoju weszła matka.
- Gosiu... Co ty wyprawiasz? - zapytała zapalając światło.
- Odejdź! Odejdź ode mnie! Zgaś to śwatło! - krzyczała. Troskliwy rodzic postanowił spełnić jej "prośby" i wyszedł z pokoju. Gosia została sama ze swoją złością i rozgoryczeniem. Nagle zaczęła głośno krzyczeć.
- Dlaczego?! Dlaczego jesteś taki dla mnie?! Co?! Nie wierze w ciebie! Ty nie istniejesz! Jakbyś mnie naprawdę kochał to byś dał mi lepsze życie, a nie to! - krzyczała przeklinając na Boga. - Czemu?! Czemu właśnie ja?! Dlaczego ja muszę być taka brzydka i gruba?! Niemądra, bo się źle uczę! Czemu odpowiesz?! NIE! Bo się mnie już boisz! Wiesz, że dowiedziałam się o tobie prawdy! Mógłbyś coś raz dla mnie miłego zrobić! Ale nie! Zostaw mnie!
Słychać było z czarnego pokoju dziewczyny. Biedni rodzice przygotowywując kolacje dal Gosi dosypali tam proszek nasenny, bo tak się darła, że ludzie mogliby usłyszeć.
- Gosia... Tu masz kolację... Zjedz ile chcesz... - powiedziała mama przynosząc kolacje. Dziewczyna zaraz zjadła i pokazała jak zadziałały na nią tabletki, poprzez osunięcie sie na łóżko.

***

W środku nocy dziewczyna poczuła, że ktoś siedzi przy jej łóżku. Nie widziała dokładnie twarzy, lecz czuła, że to chłopak. On położył się koło niej ściągając kurtkę. Po chwili zapytał.
- Wierzysz w Boga?
- Eee... Chyba ta... - i tu się zacięła. - Nie! Pewnie, że nie! A ty? - zapytała Gosia.
- Ja tak. Jestem Bill Kaulitz, a ty?
- Gosia Kowalczyk... Zaraz Bill??!! - zapytała pełna zdziwienia.
- Tak... Uwierz w Boga... On da ci wszystko... - odpowiedział z przekonaniem.
- To czemu mi jeszcze nic nie dał?! - zapytała oschle.
- Bo ty nie pokazałaś miłości, uczuć... Nic... Zmień się i poproś o... o... o... mnie... spotkamy się napewno...
- Jakto? Było by to możliwe? - zapytała uradowana, na co chłopak pokiwał głową.
- Ja... - i tego nie dokończyła, bo chłopak pocałował ja romantycznie w usta i znikł. Wiele godzin Gosia myślała nad tym co się stało. "To musi być prawda! Ja czułam jego dotyk!." Po tych przemyśleniach zasnęła. Rano obudziła się i poszła do kościoła. Prosiła o Billa, ale nie o mądrość, ładne włosy itp. Zakochała się i wiedziała, że miłość jest najważniejsza. Po kilku latach spodkała Billa i stała się prawdziwym katolikiem...

Eee...

Cytat:

Patrzała

Patrzyła?

Cytat:

zasunięte

Zasłonięte?

Cytat:

spodkała

Spotkała?

Szczerze, to krótko i... dziwnie.
Pomysl może i dobry, ale zabrakło mi dobrego wykonania.
Mogłaś rozwinąć trochę akcję...
Dodać więcej opisów...
Ta sytuacja z Billem w jej sypialni, to już całkiem...
Nie podobało mi się jakoś specjalnie.
Masz pełno literówek, prześledź jeszcze raz tekst i zmień, bo to źle wpłyta na estetyczność.

To była jednoczęściówka?

Echh...
dziwne, hmm trudno mi powiedzieć... jak określić to opowiadanie [?]
Taa... błędy są, ale ja tam nimi się nie zajmuję. Ale wiesz jeżeli ja je zobaczyła to to już jest bardzo trudna sytuacja.
Dziwne. Myśle, że chciałaś dobrze, ale to wszytsko za szybko się działo.

Czy zasłony mogą być kruczoczarne ? Chyba to się odnosi do włosów.

ZA SZYBKO...
SZYBCIUTEŃKA AKCJA Z GÓRY DO DOŁU. MOGŁAŚ TO ZROBIĆ TRZY RAZY DŁUŻSZE...

TROSKLIWY RODZIC, MOGŁAŚ ZASTĄPIĆ, ALBO TROSKLIWA MAMA, ALBO TROSKLIWY TATA, ALE WIESZ... JA NIE JESTEM PROFESJONALISTKA, CO ZAWSZE POWTARZAM...

ACH!!
POWTARZAM TEŻ, ŻE MAM NIEWYKSZTAŁCONY MÓZG, KTÓRYM NIE WARTO SIĘ PRZEJMOWAĆ XD....

MYŚLĘ, ŻE JAK NA PIERWSZE STORY JEST DOBRZE.
JEŚLI SIĘ W NASTĘSPNYCH DZIEŁACH POSTARASZ, TO MYŚLĘ, ŻE NAWET WSPANIALE...

ŻYCZĘ CI TEGO Z CAŁEGO SERDUSZKA,

Deine Jeannette... Całus.

Szczerze, to nie zabardzo mi sie podobalo. Poczatek hm... jeszcze jakos, ale koniec juz nie. Jak powiadziala April, pomysl moze i dobry, ale wykonanie nie do konca.
Mimo wszystko czekam na inne twoje dziela, bo uwazam, ze jak na pierwsza jednopartowke, to nie jest tak zle Smile

Mi się właśnie pomysł wogóle nie podoba.
Łączyć Billa z katolicyzmem?
Eee?
Bill Kaulitz nie jest wierzący. Wiem, ze to Twoja interpretacja,a le mi to spokoju nie dało.

Po drugie ten początek, z krzyżem... Ona była nawiedzona? Ci rodzice? troskliwy? Jesli taki by był do psychiatryka by ją wziął.

Przepraszam, wcale nie miałam tu na celu Cię obrazić. Wypowiedziałam to co myślę o Twoim opku.
Pozdrawiam Smile

Strasznie dziwne... Początek z krzyżem mi się bardzo nie podobał, a dalej... mówiąc szczerze nie bardzo zrozumiałam o co tam chodziło. Trochę zbyt chaotycznie.
Ale na pewno zajrzę, żeby sprawdzić co będzie dalej Smile

Z czystej ciekawości Smile

Życze weny Smile