Cholerny świat ideału

Poetka ze mnie nikła, ale stłamsiłam w sercu za dużo uczuć. Teraz wychodzą mi rękoma....

Otoczona światem dle idealnych
Zamknięta w sobie, niedostępna
dla idealnych wzorców
Ganiona, aby być jednym z nich
Niechciana, nie spełniająca
warunków ideału
Płacząca ukrywająca
swą słabość
Swoje uczucia tłumiąc,
aby wyjść (...)
i nie dać się dobić

Dedykuje go wszystkim, którzy potrafią z nimi walczyć...

Ludzi idelani... ktoś taki istnieje?
Ślicznie ci to wyszło...

Super wierszyk, a ideały nie istniją Smile

suoer podoba mi się, buziaki Smile

Oj tak ideałów nie ma i nie wierzcie (wierz!) że są! Ci co się za takich uwazają żyją w wielkim zakłamaniu!
Wiersz bardzo fajny:)
Dziekujemy, że podziliłaś się ze swoimi uczuciami.

Dzięki dziewczyny za ciepłe słowa. też poniekąd uważam, że nie ma ideałów, ale.... hm....
Stworzyłam coś jeszcze... i znów zebrałam się, żeby wam pokazać moje ....?
No właśnie cokolwiek to jest, zamieszczam to tutaj Smile

O kruchości nie mówi się wiele
doświadczasz, kiedy poczujesz cios
nienawiść rozchodząca się wokół
rani innych
Ale nie.
Ty jesteś zbyt dumny, aby to poczuć
zjada, zabiera cię żądza
chcesz poczuć smak,
zadowolić się jej goryczą
szkoda, że nie wiesz...
sam stajesz się bestią cierpienia
dotykasz kogoś
niweczysz jego ciało
brukasz jego kruchość
zagoi się,
ale dusza zamieni się w demona
stanie się podobna do twojej
roznosi chęć zadawania ran
szkoda, że nie wiesz...
jesteś sprawcą cierpienia
zabijasz słowami,
niewidocznym mieczem
przekłuwasz serca
czujesz gorzki smak krwi?
zostałeś splamiony
mistyczną substancja
zabitej kruchoci
szkoda, że nie wiesz....

bardzo łądne kruk...
dla mnie trochę twarde, ale jednak śliczne ;) :*

Mocne...
Ale i tak mi sie podoba:)
Co prawda wole rymy ale to do mnie trafaia...

No cóż mogę powiedzieć ^^` Samo wyszło Smile

Chcesz się podnieść, ale nie możesz
nie wiesz, co cię przygniata
niczego wokół nie widać, mrok
boisz się, ale jestem po to,
aby nie pozwolić się podnieść
posłuchaj, bo nie umiesz

wstrętny człowieku
zabijasz dookoła
roznosisz rany
podnosisz głowę
duma napiera
ty ją przyjmujesz

Oto historia twojego życia,
a zarazem końca
bo umrzesz w cierpieniach
błagając o szansę
którą nie raz zbrukałeś
teraz cierp, czuj mękę jaką zadałeś
nie zasługujesz na życie
zgiń przygwożdżony ciałami innych
bo sam sprawiłeś,
że leżą na tobie

------
No i jak mi to wyszło?

Nie znam się na wierszach... I szczerze mówiąc nie przepadam za poezją... xD ale skoro podoba mi się Twoje opo to pewnie i te wiersze są kozackie xD ,
pozdrawiam ;**

Ciekawi mnie, co powiecie na ten wiersz.... Smile

Wyszedł sam, jak wszystko, co piszę...

Śmierć
Kojarzy się z końcem
Tajemniczy świat mroku
A gdy zabraknie nieba?
Myślisz, że byłeś dobry?
Raniłeś, niweczyłeś
Chcesz ujrzeć bramy niebieskie?
To nie widok dla ciebie
Śmierć
Czarna otchłań czeka
Ale nie będziesz sam
Nie pierwszy
Nie ostatrni
Za tobą rząd ciał
Przegnitych od zła
Spójrz na swoje
Jest identyczne
Śmierć
Kojarzy się z końcem
A to twój początek

Teraz to już sama nie wiem, czy dobrze robię pokazując go wam ;/ ale kij z tym ^^`

Piszesz naprawde wspaniałe wiersze.
Masz swój może nieco okrótny styl, ale poruszający.
Opisujesz rzeczy takie jakimi są...
Czasem to aż strach przeszywa przy czytaniu,
to jednak sprawia ze te wiersze sa niezwykłe...