Bo najpiękniejsza jest inność...

To będzie beznadziejne opowiadanie... napisałam je... nie wiem czemu, nie wiem po co... Nie wiem, dlaczego je tu umiescilam... bedzie tylko zajmowac miejsce. Mozecie je dac do kosza. Po prostu poczulam potrzebe umieszczenia go tutaj...
...Przepraszam Sad

_____________________________________________________________

Książki. To było całe jej życie. Codziennie mijałeś ją, gdy wchodziła do czytelni obok tego modnego klubu, do którego chodziłeś z bratem.
Była jak nieoszlifowany diament. Tylko Ty znałeś jej wartość. Ale ona nie dostrzegała tego sławnego przystojniaka z okładek Bravo.
Prawdopodobnie nawet nie wiedziała o istnieniu takiej gazety. Jeśli uważasz, że się mylę.. twoja strata.

Często przesiadywała w domu i czytała przy oknie wiersze o miłości. Zamykała się w łazience i oddawała się kolejnym upojnym książkom o niesamowitych bohaterach i uczuciach.
Nie znała innego świata. Nie wiedziała o jego istnieniu. Nie dostrzegła Cię, gdy sterczałeś pod biblioteką wlepiając w nią gały. Gdy się zderzyliście zdążyłeś się tylko przedstawić. Uśmiechnęła się i poszła dalej. Robiłeś sobie nadzieję, że coś z tego będzie?
Przystojniaku, szkoda, że wcześniej nie zrozumiałeś, że ona cię nie potrzebowała.
Nie możesz mieć takiej dziewczyny. Wpajasz sobie, że jesteś najlepszy i żadna Ci się nie oprze, ale w głębi duszy jesteś zły na siebie... za to, co jej zrobiłeś. I dobrze…

Ona czekała na księcia na białym koniu, a jeśli po nią nie przyjeżdżał, sama go sobie tworzyła oczami wyobraźni.

Proszę Cię, nie wykruszaj z niej samej siebie. Nie wpychaj się na siłę do romantycznego, wrażliwego, dziewczęcego serca.

Próbujesz mnie nie słuchać. Bierzesz kurtkę i idziesz na spotkanie z nią. Naiwny...
Stoi przy półce błądząc wzrokiem po starych, zakurzonych książkach. Wzdrygasz się. Ostatnio byłeś w bibliotece chyba jakieś 3 lata temu.

Podejdziesz do niej i dotkniesz dziewczęcego ramienia. Zadrży, a książki wypadną z jej rąk na podłogę. Nie podniesie ich. Spojrzy na Ciebie. Uśmiechniesz się.
A prosiłam...

- Jak Ci na imię?- zapytasz.
- Nicole- powie bezgłośnie. Zaczniesz się bawić kolczykiem w wardze. Zarumieni się.
- Umówimy się..?- zapytasz. I nigdy nic nie będzie juz takie same. Zburzysz świat tej wrażliwej duszyczki. Będziesz nią uderzać o ziemię i patrzeć jak gnije w Twoich rękach, a gdy Ci się znudzi, po prostu ja zostawisz. A ona przestanie wierzyc w książki. Zapomni o tamtym życiu.

Tom, co ja mam Ci dzisiaj powiedzieć? Masz nową dziewczynę, tamtej juz pewnie nie pamiętasz, albo zawiesiłeś jej głowę w swoich myśliwskich trofeach.
Ale to nie była zwykła 15-latka. Była niesamowicie wrażliwa, delikatna. A ty tą lekkość w niej zabiłeś. Teraz to tylko wspomnienie. Pozostała pustka.
Widzisz, jak niewiele trzeba zrobić, żeby zakopać czyjeś wnętrze?

Bo najpiękniejsza jest inność.
A nie kradzież duszy...

1. Hmm... Dziwne.
Dziwne, ale fajne. Nic specjalnego. Ale fajne. Szkoda, że takie krótkie. Wink

Bardzo mi się podobało... odnalazłam w tym opowiadaniu jakieś przesłanko...
naprawdę śliczne Całus.

bussi:*

Kate...
Czy ja Ci mówiłam, że Twoje opowiadania są śliczne?
Kate...
Zachwyciła mnie ta jednopartówka.
Była...nie wiem jak to napisać, ale strasznie mi sie podobała.
Miała jakiś przekaz, który do mnie jak najbardziej dodarł.
Śliczne..
Masz nową stałą czytelniczke.
Pozdrawiam ;***
~ Tysia

Dzieki dziewczyny! ;* Musze przyznac, ze nie liczylam na pozytywne komentarze.
Ale milo mnie zaskoczylyscie. Smile

Ciesze sie, ze sie Wam podobalo. Wink

)

Jednak to nie była mądra dziewczyna... Ładne...

Ładne, choć mało opisów, które kocham ;P. Ale co tam, i tak mi się podobało Wink

.

Podobało mi się. Miało przesłanie, było głębokie... to co lubię...
Szkoda, że było malo opisów... i trochę krótkie... jednak i tak do mnie trafiło.

Kate...
Nastąpiła uroczysta chwila.
Dzięki temu opowiadaniu weszłaś do małego grona moich Wspaniałych Poetek. Gratuluję.
Piszesz świetnie.
Dlaczego przeczytałam to opowiadanie?
Bo jestem inna.
I zawsze myślałam, że 'inna' znaszy 'gorsza'.
A tutaj przekonałam się, że 'inna' znaczy 'wyjątkowa', 'jedyna'.
Kocham opowiadania, które dotyczą mnie.

Cytat:

Była niesamowicie wrażliwa, delikatna. A ty tą lekkość w niej zabiłeś. Teraz to tylko wspomnienie. Pozostała pustka.
Widzisz, jak niewiele trzeba zrobić, żeby zakopać czyjeś wnętrze?

Bo najpiękniejsza jest inność.
A nie kradzież duszy...

Chciałabym powiedzieć coś o tych zdaniach. Wywarły na mnie ogromne wrażenie. Są piękne, owszem, ale co gorsze prawdziwe. Nie trzeba wiele, by zabić kogoś od wewnątrz.

Kochana Kate...
Jesteś Wielka.

Ładne, ładne ;D
Były Twoje opowiadania, które podobały mi się bardziej, ale to też jest ładne Very Happy

Chyba nawet doszukałam się przesłanka jakiegoś ;D
Tylko niestety trudno mi sobie wyobrazić to zajście (Tom i spokojna dziewczyna... ee ? xD).
Ale to też nie było złe ;P
Czyli jestem na tak.
Pozdrawiam ;*