Wygrana walka...

Ech...
Nie wiem czemu to tu umieszczam, ale nie mogę sie powstrzymać. Laughing

Dedykacja dla:
Gracji- za to, że jesteś.
Świrki- za zwycięstwo (niby twoje, ale moje xD).
Sylasa- za niepoprawne poczucie humoru.
Patrycji- za miłość do zwierząt i wiersze.
Ferlejki- za to, że jesteś.
Mardzi- za wiersze.
Ale nie wiem czy takie coś można komuś dedykować...

~~*~~
- Muszę jechać.- powiedział chłopak.
- Znów?- zapytała dziewczyna.
- A masz coś przeciwko?
- Nie- odpowiedziała spuszczając głowę.
Wciąż powtarzała się ta sama sytuacja. Żadnej kłótni, czuły pocałunek i ostatnie spojrzenie. Nie, nie przeszkadzało mu to. Nawet cieszyło. Na wszystko mu pozwalała, zawsze zgadzała się z jego opinią.
Ale nie wiedział, co czuje jego dziewczyna. Przecież powinien ją znać, ale nie znał... Udawała, nie była sobą. Tak bolały ją te wszystkie kłamstwa, że czasem chciała się zabić. Po prostu zasnąć... Jednak zawsze zostawała z nim- miłością swego życia, chorą miłością.
Znów zaczęła pisać wiersze, tak po każdym pożegnaniu. Rysowała swoje uczucia, miała nadzieję, że wróci, przytuli i pocałuje. Ale nie przyszedł, ale nie pocałował...
Zawsze posłuszna, dobra, ułożona. Jego zupełne przeciwieństwo. A jednak kochała, ale czy on kochał?

***

- Chcesz go opuścić?- spytał anioł.
- Nie wiem- powiedziała.
- Musisz zobaczyć swoje prawdziwe ja.- rzekł gładząc ją po złocistych włosach.
Wtuliła się ufnie i płakała. Jej towarzysz codziennych snów był zawsze taki sam. Przekonywał ją, że to nie jest miłość. Nie chciała wierzyć, nie mogła.

***

Pisała, płakała, wspominała. Podjęła ostateczną decyzję. Postawiła kropkę przy ostatnim zdaniu i usnęła. Po prostu.
Wrócił. Jak zwykle uradowany chciał się z nią przywitać. Zobaczył ją całą bladą, ale z uśmiechem na ustach. Gładził po twarzy i włosach jakby chciał na zawsze zapamiętać jej anielskie oblicze. Ostatni raz pocałował i odszedł zamykając drzwi na klucz.

***
A ona prowadzona przez Anioła wchodziła do innej krainy. Zaufała mu jak nikomu innemu. Tak, uśmiechała się, cieszyła. Wygrała walkę.
Walkę z kłamstwem.
Walkę z dawnym życiem.
Walkę z samą sobą.

~~*~~

Ciekawe, co powiecie...

Dzięki za dedykację.

Pomysł naprawdę świetny, jednak stać Cię na więcej, ja to wiem Wink

Mogłaś to jakoś przedłużyć, rozwinąć, dodać więcej opisów. Uczuć?
...co nie zmienia faktu, że mi się nie podobało Wink

Podobało mi się.

Czekam na kolejne opowiadanie Twojego autorstwa ;P.

Sama nie wiem...
Ladnie napisane, ale dziwne.
Czegos mi tu brakowalo...
I to chyba bylo cos waznego.
Mimo wszystko nie bylo zle Smile

Pozdrawiam ;*

Przepięknie napisane i... sama nie wiem...
Po prostu niesamowite.
Zatkało mnie... xD

hmmm..
bolą mnie przerażająco oczy ale jakoś przeczytałam... Wink

no cóż...na wstępciu dziękuję Ci za de-de.. Całus.

yyy.. dopiero za drugim razem wydało mi się jakieś..jakieś takie lepsze...
ogólnie rzecz biorąc podobało mi sie. zresztą...czy coś Twojego mogłoby mi się nie spodobać? uuu....
piękne Smile

pozdrawiam...
~świrks

Ooooch dede dla mnie ?!
Dziękiii Skarbiee ;* ;* ;*
A co do jednopartówki...
Śliczna...
Smutna...
Prawdziwa.
Czasem też mam ochotę pójść za swoim Aniołem i rzucić życie w Diabłyy...
Ale mam rodzinę, mam Was, i nie mogę... ;*
Jeszce raz dziękuję za dede ;*
Pozdrawiam,
Sylas

Isiaa...
Jestem pod wrażeniem.
Ładne.
Przed napisaniem komentarza wróciłam do Twojego pierwszego opowiadania.
I powiem szczerze, że robisz postępy.
Co mogłabym jeszcze powiedzieć.

Cytat:

Walkę z kłamstwem.
Walkę z dawnym życiem.
Walkę z samą sobą.

Walka z kłamstwem- oczywiście, zgadzam się. Bo przecież czasem nie chcemy, ale naszym zyciem okłamujemy i siebie i innych.
Walka z dawnym życiem- ta dziewczyna, umarła, tak? A więc wygrała z tym dawnym życiem, bo nie chciała tak żyć.
Walka z samym sobą- bywa tak. Czasem sami siebie oszukujemy.
Do czego zmierzam?
Otóż do tego, że to co napisałaś jest bardzo prawdziwe.
I dlatego mi się podobało.

Isiaa...
Dziękuję, dziękuję, dziękuję za dedykację.
Nie wiem co powiedzieć.
Dziękuję.
Trzymaj się Całus.

Drani:*
Kochana Drani.
Przepraszam, że dopiero teraz, ale jak już wcześniej Ci pisałam, nie odwiedzałam tego działu od dobrych paru dni. Może nawet więcej.
Po pierwsze, dziękuję za dedykację. Nie wiem czym sobie zasłużyłam na takie wyróżnienie Całus.

Za pisanie wierszy? Dziękuję Całus.

Po drugie, opowiadanie jest cudowne. Krótkie, ale daje do myślenia. Smutne, a zarazem szczęśliwe. Podoba mi się fakt, że jednak ONA zrozumiała.
Po trzecie, jeszcze raz wybacz i czekam na kolejne Twoje dzieło ;*