MY IMMORTAL (ZAWIESZONE)

WSTĘP
Nie jestem fanką TH i mam "trochę" więcej lat, niż niejedna z Was. Do tej pory tylko czytałam, bo lubię, ale pewnego dnia poczułam chęć i potrzebę stworzenia czegoś od siebie. Nie mam już takiej młodzieńczej fantazji, postanowiłam więc na podstawie mojego pamiętnika, opisać tu kawałek mojego życia osadzonego w nieco innych realiach. A że jest to forum o TH, jeden z nich zagrał rolę bliskiej mi do dziś, pomimo wszystko osoby.Różnica wieku była podobna.Ze względu na wątki erotyczne, tu będzie wersja light ,a na www.thpoland.fora.pl wersja hard w dziale +16. Czy się spodoba-zobaczymy.

Całość dedykuję najwspanialszej, pełnej dobroci i ciepła, wartościowej, niezwykłej i wyjątkowej młodej osobie, którą tu poznałam, która mnie zmieniła i uratowała, nauczyła jak odnaleźć w sobie siłę.
Myślę, że ona już wie o kim mowa, ale jest zbyt skromna , żeby się do tego przyznać...
Jesteś kochana ~DDM . Dziękuję za wszystko...

CZĘŚĆ 1

Siedziała tyłem do drzwi, zaczytana w scenariuszu programu, który miała poprowadzić.
„Kto mnie w to wrobił?”-pomyślała. Była najmłodsza w ekipie i najkrócej pracowała.Wiedziała, że musi się na wszystko zgadzać, żeby w przyszłości dostać coś extra. O, na przykład „Wiadomości”. To było to o czym marzyła, ale czy to nie były nazbyt śmiałe marzenia?...
Nagle poczuła, jak czyjeś dłonie zakrywają jej oczy. Drgnęła.
-Nie chciałem cię przestraszyć kochanie... –usłyszała za sobą ciepły głos Martina, który wychyliwszy się zza jej pleców, cmoknął ją w policzek.
-Ale to zrobiłeś, niestety...- odparłą oschle.
-Co się dzieje? – zapytał z troską w głosie – Jesteś zła?...
Wzruszyła ramionami, dalej zatapiając się w lekturze. Objął ją wzrokiem pełnym uczucia. Byli ze sobą od pół roku. On – szef działu Programów Rozrywkowych i ona – prezenterka z krótkim stażem. Już pierwszego dnia wpadła mu w oko. Była pełna energii i nowych pomysłów, a w dodatku była czarująca i bardzo kobieca. Każdy jej ruch emanował niezwykłą kobiecością, miała w sobie po prostu to „coś”, na co tak lecieli faceci – no i długie czarne włosy, co prawda farbowane, ale i tak była naturalną brunetką. Martin bardzo ją kochał. A ona ?...
Wydawało jej się, że tak, chociaż czasami nie była tego pewna. Wiedziała jedno – było jej z nim dobrze, a może wygodnie?...Co prawda ludzie mówili, że jest z nim dla kariery, ale nie dbała o opinie innych, chociaż nie była typem kobiety „idącej po trupach do zwycięstwa”.
-Mam dla ciebie niespodziankę!- przerwał milczenie Martin. Spojrzała na niego pytającym wzrokiem, ale nie odezwała się.
-Nie jesteś ciekawa ?
-Jestem...-odrzekła, odkładając scenariusz na stolik, po czym rozciągnęła się seksownie na fotelu, zalotnie patrząc Martinowi w oczy. Wiedziała, jak na niego działa i wykorzystywała to bez skrupułów. Uśmiechnął się z miną triumfującego samca.
-Dostałaś nowy program więc zostaw to badziewie, teraz zajmie się tym Claudia.
Serce zabiło jej mocniej, ale była zbyt dumna, żeby o cokolwiek zapytać. Czekała, aż sam jej to powie. Po chwili kontynuował: -Będziesz prowadzić młodzieżowy program muzyczny...
-Który? – nie wytrzymała napięcia i spytała.
-„Twój idol” – ciągnął dalej Martin – Jesteś młoda, piękna i będziesz tam świetnie pasowała!
”Młoda? Nie taka znowu młoda ,za miesiąc skończę 28 lat...” – przemknęło jej przez myśl, ale po chwili coś innego wyrwało ją z zadumy: - Przecież ten program prowadzi Ivonne! – zdziwiła się,
-Ivonne przeszła do popołudnowych wiadomości –usłyszała w odpowiedzi – Będzie jakaś nagroda?...-zapytał jeszcze nieśmiało.
-W nagrodę możesz zaprosić mnie na kolację! – zaśmiała się zalotnie...
-Ze śniadaniem?...- puścił jej oczko Martin
-To już skarbie, zależy tylko od tego jak się postarasz...

***

Szło jej świetnie. Miała za sobą już 5 programów. Była zadowolona i podobała się wszystkim w nowej roli. Można powiedzieć, że spełniała się. „Stąd do wiadomości tylko jeden krok!”- myślała. Dzięki programowi, złapała dodatkową fuchę w radio. Zarabiała więcej i stać ją było na więcej. Tego dnia, przeglądała w swoim studyjnym biurze notatki dotyczące następnego programu, którego gościem miał być Dieter Bohlen. Odkąd sięgała pamięcią, zawsze podobał jej się ten facet, no i był nie byle kim na niemieckim rynku muzycznym. Chciała wypaść jak najlepiej. Właśnie zastanawiała się nad pytaniami, dotyczącymi programu „Idol”, kiedy z wielkim impetem wpadła do biura jej bezpośrednia szefowa Julia: -Mam dla ciebie następnego gościa do twojego programu! – prawie krzyknęła. Babette podniosła na nią swe ciemne oczy:
-Cześć Julia! Skoro jesteś taka podniecona to pewnie sam Ricky Martin! – zażartowała, bo wiedziała że właśnie on, piekielnie jej się podobał, a i jej samej przemknęło przez myśl kilku ciekawych facetów z branży.
-Eeee tam ...- mruknęła już spokojniejszym tonem, pogroziła Babette figlarnie palcem i dodała – Chciałoby się...- po czym obie wybuchnęły śmiechem.
-Ale z nas wariatki!- skwitowała akcję Babette – A tak swoją drogą, to chciałabym kiedyś gościć Amy Lee z zespołem...
-Kto wie, może kiedyś...-uśmiechnęła się Julia.
-No dobra, koniec marzeń, zejdź na ziemię i powiedz wreszcie z kim ten następny program?
-Z Tokio Hotel! –szybko wyrzuciła z siebie nazwę zespołu Julia, patrząc na reakcję Babette. Ta tymczasem spojrzała na szefową z wyrzutem:
-No nie! Znowu te małolaty??? Przecież oni niedawno byli u Ivonne i o ile się nie mylę, nie nagrali nic nowego!
-No tak, ale uwielbiają ich tłumy i domagają się programów z nimi – skwitowała Julia.
-Tłumy, tłumy... Jakie tam tłumy? Rozwrzeszczane siksy i tyle...- burczała Babette – W dodatku ja niewiele o nich wiem, żeby się przygotować, będę musiała coś poczytać... Nie możnaby tego odłożyć jak nagrają jakąś nową płytę?...
-Kochana, zanim nagrają jakąś nową płytę to jeszcze ze trzy razy zrobisz z nimi program. A ja umówiłam cię z nimi na jutro na 15.00...- dodała cicho Julia i odsunęła się na bezpieczną odległość.
-Cholera! To jest jakaś narodowa obsesja! Wszyscy pogłupieli czy co?- irytowała się Babette.
-Zaraz przyślę do ciebie Ann z materiałami do poczytania o nich, pa, pa!
Julia figlarnie pomachała koniuszkami palców i szybko zniknęła, zamykając za sobą drzwi. Babette uśmiechnęła się leciutko, po czym opadła na obrotowe krzesełko. Z Julią zaprzyjaźniła się od razu kiedy tylko zaczęła pracować w firmie, a teraz w dodatku została jej szefową. Zawsze świetnie się ze sobą dogadywały, Julia była w końcu tylko 3 lata starsza. Nawet czasem po pracy, chociaż tu przebywały niekiedy do późna, spędzały wspólnie czas chodząc na zakupy, czy umawiając się na wieczorny jogging. Julia była na etapie „poszukiwań zdobyczy„ – tak nazywała polowanie na faceta, chociaż dopiero co się rozwiodła, przysięgając sobie „Nigdy więcej!”, ale była też sexoholiczką, czego nie kryła.
Z zamyślenia wyrwało Babette pukanie do drzwi: -Proszę – rzuciła w stronę drzwi. Do pokoju weszła mała, chuda blondynka, taszcząc pokaźne pudło:
-Przyniosłam te materiały od pani Julii – zakomunikowała. Babette zrobiła wielkie oczy:
-Aż tyle tego?
-Tak! – entuzjastycznie krzyknęła Ann – Gazety piszą prawie tylko o nich! Ostatnio kupiłam Bravo i...
-Dobra , dzięki – przerwała jej szybko Babette, chcąc uniknąć wysłuchiwania paplaniny Ann, która, jak się domyśliła, też musiała być ich fanką. Dziewczyna pokornie wycofała się i zamknęła za sobą drzwi. Babette zaczęła przerzucać pisma w pudle. Były różne, począwszy od Brava, a skończywszy na Der Spiegel i wszędzie oni! W tych kolorowych dla małolatów, prawie zawsze na pierwszej stronie. Była na bieżąco z prasą, bo tego wymagał jej zawód, ale nigdy nie przywiązywała większej wagi do okładek, po prostu zawsze wczytywała się w artykuły i to takie, które aktualnie ją interesowały. Była też ich płyta. Nagle nerwowo zerknęła na zegarek, była 15.40.
-O cholera! – jęknęła. O 16.00 powinna być w radio. Miała naprawdę mało czasu. Pospiesznie spakowała dokumenty do teczki i spojrzała na pudło.”Nie ma rady, trzeba to potraktować jako pracę domową, bo na jutrzejsze spotkanie muszę mieć gotowe pytania...” – pomyślała. Zwinęła pudło pod pachę, zgarnęła teczkę i pomknęła do windy. Wybiegła z niej z takim impetem, że nawet nie zauważyła Martina. W drzwiach wyjściowych wpadła na jakiegoś chłopaka, część gazet wysypała się na podłogę.
-Bardzo panią przepraszam – rzekł z pokorą poszkodowany i schylił się do zbierania pism – Pomogę !
-Dziękuję, ale to moja wina, tak się spieszę – jęknęła zrezygnowana kobieta nie patrząc na pomocnika. Kiedy się nachylała, końcówki jej długich włosów ocierały się o posadzkę, a skąpe biodrówki zsunęły się, odsłaniając delikatny tatuaż nad pośladkami co nie umknęło uwadze chłopaka. Całemu zdarzeniu przyglądał się daleka Martin, który nie wsiadł do windy. Nieznajomy podniósł pudło i zapytał:
-To gdzie zanieść ?
-Nie dziękuję, sama wezmę – zaoponowała Babette – Nie ma mowy! Pomogę!- był nieugięty.
-No to proszę tylko do samochodu – zgodziła się, spojrzawszy na chłopaka. Miał ciemne okulary i czarne włosy do ramion. Nie mogła oprzeć się wrażeniu, że już go gdzieś widziała, ale nie miała czasu się nad tym zastanawiać.
W milczeniu doszli na parking. Otworzyła bagażnik, a chłopak wstawił pudło i lekko się uśmiechnął:
-To do zobaczenia ...
-Do widzenia – odpowiedziała, trochę zdziwiona. Zamykając bagażnik, rzuciła okiem na leżące na wierzchu pudła pismo. Teraz już wiedziała skąd zna tego osobnika. Kiedy wsiadała do samochodu, obejrzała się za odchodzącym i ku jej zdziwieniu, on też się odwrócił. Ponownie się uśmiechnął, tym razem bardziej promiennie i pomachał jej ręką. Nie odwzajemniła gestu. Pospiesznie wsiadła do samochodu i z piskiem opon ruszyła z parkingu.

1?

EDIT

Beatko?
Moge cos powiedziec? Godna jestem?
O Boze... oczarowalas mnie...
Nie spotkalam jeszcze takiej fabuly.
Bledow nie widac, czasem sie zdarzy jakas mala spacja w nieodpowiednim miejscu, ale to nie przeszkadza w czytaniu.
Wyrazni bohaterowie, widac ich na tle wydarzen.
Czyli? Podobalo mi sie niezmiernie! Jest poprostu slicznie...

A ten wstep... juz wiem co mialo znaczyc o tych komplementach w naszej dzisiejszej rozmowie...
I zrobilas mi wspaniala niespodzianke. Tak strasznie sie ciesze, ze jestem pierwsza!!!
No i nawet nie wiesz, jak mi cieplutko w serduszku, jak czytalam te slowa. Dziekuje Ci, choc wiesz co ja o tym mysle...

No to chyba juz starczy:)
Poczytam sobie jeszcze wersje hard +16.
Czekam na ciag dalszy, kocham i...

Negai

Jak dla mnie spoko Smile

Ciekawa pracę (możesz) miec Smile

pozdrawiam Smile

Piszesz jak prawdziwa pisarka!
Podoba mi się to, nawet bardzo. Pozdrawiam:)

Wow... calkiem nowy oryginalny temat...
Recz jasna musze looknac na wersje hard:)
Pozdrawiam:*

chyba bedę czytać na drugim forum xD
własciwie nie wiem czemu tak zrobiłas...ale cóż, Twoja fantazja...
jak na razie bardzo mi się podoba :D :D :D
bardzo bardzo...
świetnie się czyta, ślicznie piszesz, doskonała treść...
buźka :*

Przeczytalam i bardzo mi się podobało.
Wiedziałam, ze będzie to coś wyjątkowego ;P
Pozostaje mi czekać na następną część Wink

jak zobaczyłam że to Beaty, to zaraz na złamanie palca naciskam!!
podoba mi się, rzeczywiście jest wyjątkowe Razz

i plusik za tytuł: to jedna z moich ulubionych piosenek Razz

Bardzo dziękuję wszystkim za ciepłe przyjęcie.

~DDM - wiesz , że jesteś najważniejsza , z całego serca dziękuję Ci
za tyle pięknych słów , ale to ja nie jestem godna , przecież Ty to
wszystko wiesz...

Kama - bardzo Ci dziękuję , ale to naprawdę wcale nie jest wyjątkowe ,
zwykła opowieść o miłości i życiu...

Mia - dzięki za miłe słowa , no i nie złam palca przy 2 części

Shira - myślałam , że tutaj czytają dużo młodsze osoby , więc nie chciałam
nikigo zgorszyć , ale zobaczymy jak to będzie , jeśli nikt mnie nie
zabije za następny odcinek , to będę tu też dawała nie okrojoną
wersję i dziękuję za tyle komplementów...

cookierek - w 1 części wersji hard , na razie bez zmian

Ashley - ze mnie taka pisarka jak z ... nie chcę brzydko pisać , ale mam
wspaniałą muzę , dziękuję za miłe słowa

Pryczka - to niezupełnie jest moja praca , ale cos w tym stylu , musiałam
dopasować do akcji

Gość

Bardzo mi się to spodobało... myślę, że dalej będzie co najmniej równie interesujące, dlatego nie pozostaje mi nic inego jak czekać na kolejną część

Świetne.
Starsznie, strasznie mi sie podobało.
Masz świetny styl pisania.
A ja zachłanna mogłabym czytac to bez przerwy.
Teraz umnieram z głodu, czekając na kolejną część.
Pozdrawiam! Smile

Buźka!

Padam do nóżek!!
Jest świetne!Już ktos wcześniej powiedział (chyba Ashley)że piszesz jak prawdziwa pisarka i ja się z tym zgadzam!A co do gorszących treści...
a co prawda mam 13 lat ale twardą psychikę i mnie takie rzeczy nie zniechęcaja(w przeciwięstwie do niektórych)więc nie martw się Całus.

A to i tak spox Smile

Fajnie piszesz i ogólnie miło się czyta Smile

Dodaj coś nowego Smile

PzdR imienniczko Całus.

nie złamać palca... to będzie trudne Wink

ja już czekam na next część!!

Ja też czekam na więcej! kiedy dodasz next? A, i jeszcze proźba mała do Ciebie: czy mogłabyś podać adresik wersji hard? Very Happy

Pozdrawiam:)